Arkivi

Poetët, dashuritë individuale i rrisin në dashuri ndërmjet popujve

Romani "Teuta", kushtuar mbretereshes ilire
2 shtator 2011, Dojce Velle, Poetët janë ata që dashuritë individuale i kultivojne dhe i rrisin ne dashuri ndërmjet popujve. Prandaj, vargjet dhe varret e tyre janë dhe mbesin të të gjithëve.

Ali Binaku, shqiptar i shpronësuar, i përndjekur dhe I dëbuar është personazhi të cilin poeti malazez Radovan Zogovic e kishte zjedhur për të nxjerr në pah vuajtjet dhe mundimet që i shkaktoheshin popullit shqiptar nën sundimin e Mbretërisë Serbo-Kroato-Sllovene (1918-1941). Prandaj, edhe ciklin njëmbëdhjetë këngësh “Ardhësit-Këngët e Ali Binakut”, i shkruar në vitin 1937 e fillon me mallkimin e tij: Unë Ali Binaku, të mallkoj gjithë ç`ke deri në farën e gjinisë sate...“.


Poeti malazez ishte zëdhënës i shqiptarëve të Kosovës

Me këtë poemë, ndër më të fuqishmet dhe më të guximshmet e kohës dhe mëpastaj, poeti malazez Radovan Zogoviq i qëndroi pranë popullit shqiptar, edhe me cmimin e përndjekjes, burgosjes dhe persekutimit. Ky poet, prozator dhe publicist malezez, ndër më të mëdhenjt e shekullit 20-të, mbetet i paharrueshëm për popullin si ndër malazezët e paktë i cili nuk pranoi të vendosej në pronën që nuk ishte e tija.

Varri i poetit malazez Zogoviq,
 ne Decan
“Ky zëdhënës i shqiptarëve I cili përmes këngës së tij ngriti zërin për diskriminimin dhe shpronësimin ndaj shqiptarëve nën sundimin e Serbisë së Madhe, është ndër të rrallët I cili nuk ka pranaur të vendoset në tokat e shqiptarëve pa e blerë. Ai ka thënë: “Ma mirë të lavrohen arat e Dukagjinit sesa të mbjellen tokat shqiptare nga kolonët“, thotë Curri, qytetar i komunës së Decanit dhe njohës i mirë i poemës së poetit malezez. Përderisa, sipas poetit të mirënjohur shqiptar, Ali Podrimja:

“Zogovici, shkrimtar I madh I Malit të Zi ishte poaq shqiptar. Prandaj, kur vdic kërkoi që të varrosej midis shqiptarëve, sepse e njihte burrërinë dhe nderin e shqiptarëve dhe e dinte se shqiptarët një dite varrin e tij do ta shndërrojnë në tempull!”

Urna e Radovan Zogoviqit prehet në Decan

Varri i poetit malazez është në Decan të Kosovës, të cilin e ndjente si shtëpinë e tij. Ky ishte edhe amaneti I tij, thotë Sllobodan
Vujiqiq,  kryetar i Shoqatës së Malazezve të Kosovës.

“Prandaj, tek ne malazezet thuhet se Radovan Zogovic eshte I Kosoves poaq sa I Malit te Zi, sepse ai ne nje kohe kur as vete shqtparet nuk kane pasur guxim te flas per vuajtet dhe mundiemt e veta, ai e ka bere kete permes kenges,aq guximshem dhe aq fuqishem, sa mbahet mend edhe sot e kesaj dite”.

Vujiqiq: "Zogoviq eshte i Kosoves
poaq sa i Malit te Zi
Dhe kjo ndodhi pas vizites se poetit atebote 28 vjecar ne Kroaci, tek shritmari i madh August Cersac, i cili pasi degjoi pa fryme refimin e tij dyoresh per vuajtjet e shqiptareve ne Kosove e porositi qe kete flijim ta nxirrte ne leter, thote shkritmari i mrienjohur malazez Mirash Martinovic i cili shkroi per te ne nje kohe kur pak shkruhej e edhe me pak botohej.

Ushtritë vdesin, mbretëritë kalojnë por vargjet mbesin

“Ato vargje janë më të fuqishme se ushtritë, sepse ato janë vrarë, mbretëritë kanë kaluar por ato kanë mbetur. Sepse ai ishte me popullin shqiptar kur asnjeri nuk ishte dhe vargjet madhështore të Ali Binakut me të cilat I qëndroi pranë popullit shqiptar, janë më të qëndrueshme se gurët, se shkëmbinjtë, se bjeshkët e toka e Kosovës. Atëbotë, ky ishte një guxim vetvrasës! Por, fakti se ne jemi këtu sot bashke tregon se veprat dhe poetët e mëdhenj jetojnë përjetsisht ndërsa mesazhet njerëzore nuk vdesin kurre. Ato vargje kanë larguar xhembat nga rruga që ne të mund të vimë deri te varri I tij: një borxh ndaj shkruesit të këtyre vargjeve dhe ndaj atyre që ua kushtoi”.

 Martinovic, autori i romanit"Teuta"
Shkrimtari i shquar malazez Mirash Martinovic është një shembull tjetër i dashurisë, respektit, bashkëndjenjës dhe lidhjes ndërmjet popujve, i cili në radhën e dhjetëra librave me tema antike e ka edhe romanin Teuta, kushtuar mbretëreshës ilire. Nëpërmjet ketij romani, Martinovic kthehet 24 shekuj prapa në kohë; atje ku bashkohen popujt e Ballkanit. Ndërsa, lehtësim në rrugëtimin e tij ishin një ekip arkeologësh polak, të cilët pas gërmimesh 12-të vjecare në Rizon zbuluan një qytet; njëri ndër selitë e mbretëreshës Teuta dhe vendi ku ajo u pa për herë të fundit, rrëfen Martinovic.

Martinovic: “Rrugëtova nëpër 24 shekuj për ta rigjetur mbretëreshën ilire”

“Kur dëgjova emrin Teuta, m´u duk si një enigmë e cila thërret të nisem në kërkim të saj. Dhe unë iu përgjigja kësaj thirrjeje dhe udhëtova nëpër 24 shekuj. Kësaj vere ky ekip arkeologësh gjeti një unazë gruaje e cila mund të jetë e mbretëreshës Teuta. Dhe teksa mbaja në shuplakë atë unazë të artë me gurë të cmueshëm e diamante dhe me një figure mbretërore, unë paramendoja gishtrinjtë të cilët e kanë mbajtur dhe pata ndjenjën se ajo dorë po shtrihet urë ndërmjet nesh dhe atyre që jetuan përgjatë këtyre shekujve. Ajo na thotë të shtrëngojmë duart dhe të njihemi, sepse kjo është pasuri, diversitet dhe autenticitet. Ndërsa, nga vizita në Kosovë dhe takimi me njerëz të përzemërt dhe zemërhapur, unë fillova të besoj se ai simbol I Teutës me ka gjetur mua ngaqë ka dashur ringjalljen. Dhe, unë e kam ringjallur atë nëpërmjet libri tim: “TEUTA”.

Podrimja:"Shqiptaret jane te interesuar
 te sillen me fqinjte si vellai me vellane"

Sipas poetit të Kosovës Ali Podrimja, autor I dhjetëra vëllimeve dhe përfaqësues tipik I poezisë shqiptare I përkthyer në disa gjuhë të huaja thotë se letërsia i afron popujt dhe i bën ata më të fortë.

“Por, ne duhet të dimë se cka po I ofrojmë lexuesit shqiptar apo lexuesit malazez. Ne si shqiptar duhet të kotnribuojmë në kultivimin e letërsisë malazeze për të dëshmuar se ne jemi të interesuar që popujt fqinj të sillen ashtu sic duhet të sillet vëllai me vëllanë dhe ta ndihmojmë njeri-tjetrin për të ec në rrugë më të ndricuar. Ne duhet ta mundim të keqen me dinjitet. Përndryshe, nese vazhdojme kështu të ecim si të verbër atëherë patjetër do të ndodhin edhe shumë të këqija”,thotë Podrimja.

Podrimja: "Letërsia i afron popujt dhe i bën më të fortë"

Sipas poetit shqiptar, Podrimja dhe poetit malazez, Martinoviq, shkëmbimi letrar ndërmjet të djya shteteve po zë vend gjithnjë e më shumë. Se si në Kosovë poashtu edhe në Mal të Zi, është një hapje e ndërsjellë dhe një dëshirë që poezia e të dy popujve të jetojë në këto hapësira.

Gjate vizite se shkrimtareve shqiptar dhe malazez, ne Decan
“Nëse Ismail Kadare me veprat e tij ka bërë dicka që s´kanë mundur ta bëjnë brezat tjerë, e njëjta mund të ndodh ëdhe me Jevrem Berkovicin, I cili në kohët më të vështira ka luftu për qështjen shqiptare. Nuk ka pas krijues në ish-Jugosllavi I cili në Kongresin e Shkrimtarëve në Novi Sad ka thënë hapur: “Unë do t´vdes për shqiptarët”. Kjo është dicka madhështore!Prandaj, unë s´m und t´ia kthej shpinën mikut tim Berkoviqit, por duhet me ia zgjat dorën”, thotë Podrimja.
Sepse, do të thoshte shkrimtari malazez Jevrem Brković: “Vargjet e poetëve dhe varret janë shenjtore të cilat iu kthehen të gjithëve. Dhe janë poetët, ata që vëllazëritë dhe dashuritë individuale i kultivojnë dhe i rrisin në dashuri ndërmjet popujve”.